Najbardziej utytułowane kluby w Polsce

	14-krotny mistrz Polski, 6-krotny wicemistrz Polski, 3-krotny zdobywca Pucharu Polski, ćwierćfinalista Ligi Mistrzów (edycja Pucharu Europy 1974/1975), ćwierćfinalista Ligi Europy (edycja Pucharu UEFA 1973/74) oraz finalista Pucharu Intertoto UEFA (sezon 1998). Do sezonu 1986/87 był jedynym klubem, jaki uczestniczył we wszystkich sezonach polskiej ekstraklasy. W tabeli wszech czasów tych rozgrywek prowadził do połowy lat 90., aktualnie plasuje się na 3. miejscu. W klasyfikacji medalowej mistrzostw Polski w piłce nożnej zajmuje drugie miejsce.
	14-krotny mistrz Polski, 4-krotny wicemistrz Polski, 6-krotny zdobywca Pucharu Polski, zdobywca Superpucharu Polski oraz Pucharu Ligi, a także finalista Pucharu Zdobywców Pucharów oraz ćwierćfinalista Pucharu Mistrzów i Pucharu Intertoto. Aktualnie klub zajmuje 4. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy i 3. miejsce w tabeli medalowej Mistrzostw Polski.
	Od lat 90. XX wieku zajmuje 1. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy, będąc zarazem jednym z najbardziej utytułowanych polskich klubów piłkarskich na arenie międzynarodowej (m.in. półfinalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych 1969/1970 i Pucharu Zdobywców Pucharów 1990/1991, a także ćwierćfinalista Ligi Mistrzów 1995/1996).
	W swojej historii Wisła wywalczyła 13 tytułów mistrza Polski, 13 tytułów wicemistrza Polski, 4 Puchary Polski, 1 Puchar Ligi Polskiej oraz 1 Superpuchar Polski.

Najlepsi strzelcy w historii polskiej piłki nożnej
	Ernest Pohl, w latach 1952–1990 Ernest Pol (ur. 3 listopada 1932 w Rudzie, zm. 12 września 1995 w Hausach) – polski piłkarz, reprezentant Polski w latach 1955–1965. Uczestnik igrzysk olimpijskich w Rzymie w 1960 roku. Trzykrotny król strzelców rozgrywek I ligi (1954, 1959, 1961) oraz członek i lider Klubu 100 z dorobkiem 186 bramek[3]. Pohl był wychowankiem Slavii Ruda Śląska, skąd w 1952 roku trafił do Garnizonowego WKS. W latach 1953–1956 grał dla Legii Warszawa, natomiast od 1957 roku przez 11 sezonów (1957–1967) występował w Górniku Zabrze. Po zakończeniu kariery łączył pracę zawodową z grą dla polonijnych klubów w Stanach Zjednoczonych: Polonii Nowy Jork (1968–1969) oraz Vistuli Garfield (1969–1970). Z Legią Warszawa dwukrotnie zaliczył krajowy dublet, zdobywając mistrzostwo i Puchar Polski (1955, 1956). W barwach Górnika Zabrze ośmiokrotnie został mistrzem Polski (1957, 1959, 1961, 1963–1967) i jeden raz wygrał Puchar Polski (1965).
Lucjan Antoni Brychczy (ur. 13 czerwca 1934 w Nowym Bytomiu) – polski piłkarz i trener piłkarski, pułkownik Wojska Polskiego. Asystent trenera oraz honorowy prezes Legii Warszawa Wieloletni zawodnik Legii Warszawa, czterokrotny Mistrz Polski, trzykrotny król strzelców ligowych. Jest drugim najlepszym strzelcem w historii najwyższych ligowych rozgrywek w Polsce, w których strzelił łącznie 182 bramki. Były Reprezentant Polski, kapitan reprezentacji narodowej, olimpijczyk. Sukcesy: Mistrzostwo Polski: 1955, 1956, 1969, 1970 Puchar Polski: 1955, 1956, 1964, 1966 Półfinał Pucharu Europy: 1970
	Tomasz Frankowski (ur. 16 sierpnia 1974 w Białymstoku) – polski piłkarz i polityk. Jako sportowiec występował na pozycji napastnika; reprezentant Polski, czterokrotny król strzelców polskiej ekstraklasy, w której strzelił łącznie 168 goli, stając się jednym z najskuteczniejszych graczy ligi. Jest również członkiem Klubu 300 – zawodników o największej liczbie występów w najwyższej klasie rozgrywkowej. Największe sukcesy osiągnął z Wisłą Kraków, z którą pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski. W 2010–2012 pełnił funkcję trenera napastników reprezentacji Polski.